Ο Αλή Διαμπάτ ήταν περίπου 12 χρονών, όταν ένας έμπορος δούλων του υποσχέθηκε ένα ποδήλατο και $150 τον χρόνο, για να βοηθήσει τη φτωχή οικογένεια του που ζει στο Μάλι. Δούλεψε για ενάμιση χρόνο σε μια φυτεία κακάο της οποίας ο ιδιοκτήτης ονομαζόταν «Λε Γκρός» που σημαίνει «Το Μεγάλο Αφεντικό». Ο Αλή είπε ότι η μόνη πληρωμή που έλαβε ήταν οι σπάνιες μέρες που οι υπεύθυνοι της φυτείας ή οι μεγαλύτεροι «δούλοι» δεν τον μαστίγωναν με την αλυσίδα του ποδηλάτου (που ονειρευόταν) ή με κλαδιά από το δέντρο του κακάο.

Ο Αλή ισχυρίζεται ότι δε γνωρίζει τι γεύση έχουν οι σπόροι από το κακαόδεντρο μετά την επεξεργασία τους και την ανάμειξή τους με ζάχαρη, γάλα και άλλα συστατικά. «Δεν ξέρω τι είναι η σοκολάτα!» είπε. Οι Αμερικάνοι ξοδεύουν $13 δισεκατομμύρια το χρόνο στη σοκολάτα, αλλά οι περισσότεροι αγνοούν από πού προέρχεται, ακριβώς όπως και τα παιδιά-δούλοι δεν γνωρίζουν τον προορισμό των σπόρων κακάο και τι παράγεται από αυτούς. Αναφορές παρουσιάζουν ότι περισσότερα από 15,000 παιδιά ηλικίας 9 μέχρι 12, πωλούνται και κακοποιούνται σε φυτείες βαμβακιού, καφέ και κακάο στην Ακτή του Ελεφαντοστού τα τελευταία χρόνια.

Ο Άλη και 18 άλλα αγόρια εργάζονταν πολύ σκληρά στη φάρμα. Η μέρα τους ξεκινούσε με την ανατολή του ήλιου, δηλαδή περίπου 6 η ώρα το πρωί. Τελείωναν στις 6:30 το απόγευμα λίγο πριν από τη δύση του ήλιου και επέστρεφαν πίσω στις καλύβες τους. Για δείπνο έτρωγαν καμένες μπανάνες. Μετά το δείπνο τα αγόρια εξαναγκάζονταν να κοιμηθούν σε ψάθινα στρώματα. Το μοναδικό παράθυρο ήταν καλυμμένο από λάσπη αποξηραμένη και μόνο μια μικρή τρύπα υπήρχε, για να επιτρέπει να μπαίνει λίγος αέρας μέσα στην καλύβα. «Από τη στιγμή που μπαίνουμε μέσα στην καλύβα, σε κανέναν δεν επιτρέπεται να βγει έξω» είπε ο Μαματού Τραόρε, ένα λεπτό, ισχνό αγόρι με σοβαρά καφετιά μάτια που είναι τώρα στην ηλικία των 19.